In de wereld van vandaag is Robert Van de Walle een zeer belangrijke kwestie die mensen van alle leeftijden, culturen en lagen van de bevolking treft. Of we het nu over Robert Van de Walle hebben in de politieke, sociale, wetenschappelijke of persoonlijke context, de relevantie ervan valt niet te ontkennen. Dit artikel heeft tot doel de verschillende facetten van Robert Van de Walle te verkennen en de impact ervan op de hedendaagse samenleving te analyseren. Op deze pagina's zullen we de verschillende perspectieven op Robert Van de Walle onderzoeken, met als doel onze lezers een holistische en complete visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
Robert Van de Walle (Oostende, 20 mei1954) is een voormalige Belgische judoka. Hij nam vijfmaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij in totaal twee medailles. Van de Walle werd eenmaal Olympisch kampioen en driemaal Europees kampioen.
Op het einde van de jaren '70 bereikt het Belgische judo de wereldtop dankzij Robert Van de Walle, en even later, ook door Ingrid Berghmans.
In de finale van de Olympische Spelen van 1980 in Moskou, haalde Van de Walle het van de Georgiër Khouboulouri in de categorie -95 kg. Vier jaar later in Los Angeles verloor hij in de eerste ronde van de Amerikaan Leo White, door een scheidsrechterlijke dwaling. In 1988 (Seoel) haalde hij een bronzen medaille. In 1992 (Barcelona) nam hij nog deel, maar zonder groot succes.
Daarna was Van de Walle actief als mental coach voor bedrijven, nadat hij eerder in het seizoen 1992-1993 al eens mental coach was bij Sporting Lokeren.
Op 10 juni 2007 behaalde hij de 8ste dan-graad, en in 2021 accepteerde hij zijn promotie tot 9de dan door de Internationale Judo Federatie. Daarmee was hij de derde Vlaming en de zesde Belg die deze graad behaalde; in Vlaanderen gingen enkel Roland Cambier (2015) en Valère Steegmans (2017) hem hierin vooraf.
Robert Van de Walle is peter van de 24 uur van Snaaskerke, een benefiet ten voordele van revaliderende verkeersslachtoffers.