Allvar Gullstrand

Allvar Gullstrand to temat, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Ze względu na sprzeczne opinie i niekończące się perspektywy temat ten przyciągnął uwagę ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Allvar Gullstrand, od jego historycznego pochodzenia po jego obecny wpływ. Poprzez szczegółową analizę i przegląd różnych źródeł postaramy się wyjaśnić wiele aspektów składających się na Allvar Gullstrand, aby zapewnić naszym czytelnikom pełny i aktualny pogląd na ten temat.
Allvar Gullstrand
Ilustracja
Państwo działania

Szwecja

Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1862
Landskrona

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1930
Sztokholm

profesor
Specjalność: okulistyka
Alma Mater

Uniwersytet w Uppsali, Uniwersytet Wiedeński, Uniwersytet Sztokholmski

Uczelnia

Uniwersytet w Uppsali, Instytut Karolinska

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Allvar Gullstrand (ur. 5 czerwca 1862 w Landskronie, zm. 28 lipca 1930 w Sztokholmie) – szwedzki okulista, laureat Nagrody Nobla 1911.

Życiorys

Syn lekarza z Landskrony w Szwecji, kształcił się na uniwersytetach w Uppsali, Wiedniu i Sztokholmie, gdzie uzyskał doktorat w 1890 roku. Po krótkiej pracy w Instytucie Karolinska w Sztokholmie Gullstrand przeniósł się na Uniwersytet w Uppsali, gdzie pełnił funkcję profesora okulistyki od 1894 do przejścia na emeryturę w 1927 roku. Zorganizował też klinikę okulistyczną.

Skonstruował wiele przyrządów okulistycznych, m.in. lampę szczelinową (1911) oraz oftalmoskop elektryczny bezodblaskowy (1912). Badał problem rozpoznania i korygowania astygmatyzmu. Za całokształt prac nad dioptryką oka został wyróżniony Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1911.

Wybrane publikacje

  • Przyczynek do teorii astygmatyzmu (1890)
  • Ogólna teoria monochromatyczna aberracji (1900)

Przypisy

  1. a b Gullstrand, Allvar, A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 (ang.).
  2. a b c Nowa encyklopedia PWN. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11097-X.
  3. a b Mała encyklopedia medycyny. T. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06177-4.

Bibliografia