Anton Weichselbaum

Anton Weichselbaum
Anton Weichselbaum.jpg
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1845 ; Schiltern
Data i miejsce śmierci	23 października 1920 ; Wiedeń
Zawód, zajęcie	lekarz patolog i bakteriolog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anton Weichselbaum (ur. 8 lutego 1845 w Schiltern, zm. 23 października 1920 w Wiedniu) – austriacki lekarz, patolog i bakteriolog.

Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, dyplom lekarza otrzymał w 1869 roku w Wiedniu. Następnie został asystentem Josefa Engela. Od 1893 do 1916 kierował instytutem anatomii patologicznej Uniwersytetu w Wiedniu. Jego asystentami byli m.in. Karl Landsteiner, Anton Ghon i Josef Kyrle.

Weichselbaum w 1887 jako pierwszy zidentyfikował patogen wywołujący zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, który nazwał Diplococcus intracellularis meningitidis (obecnie Neisseria meningitidis). Przedstawił również pierwszy opis miejscowych uszkodzeń kości w zapaleniu stawów. Prowadził badania nad gruźlicą. Był twórcą instytutu pulmonologicznego (Lungenheilstätte) w Alland.

Wybrane prace

Der gegenwärtige Stand der Bakteriologie und ihre beziehungen zur praktischen Medizin. Klinische Zeit- und Streitfragen, Band 1, 1; Wien, 1887.
Grundriss der pathologischen Histologie. Leipzig-Wien, 1892.
Über Entstehung und Bekämpfung der Tuberkulose. 1896.
Parasitologie. In: Handbuch der Hygiene, Band 9; Jena, 1899.
Epidemiologie. In: Handbuch der Hygiene, Band 9; Jena, 1899.
Aetiologie der akuten Lungen- und Rippenfellentzündungen.
Aetiologie der akuten Meningitis cerebro-spinalis.
Aetiologie und pathologische Anatomie der Endocarditis.
Diplococcus pneumoniae. Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 3; Jena, 1903.
Meningokokken. In: Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 3; Jena, 1903.
Pneumokokkenimmunität. In: Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 4; Jena, 1904.
Immunität bei den durch den Micrococcus meningitidis cerebrospinalis (Diplococcus intracellularis meningitidis) verursachten Erkrankungen. Handbuch der pathogenen Mikroorganismen, Band 4; Jena, 1904.
Über die Infektionswege der menschlichen Tuberkulose. 1907.
Über die Beziehungen zwischen Körperkonstitution und Krankheit. 1912.