W dzisiejszym świecie Franz Anton Maulbertsch zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o miejsce pracy, o środowisko akademickie, kulturalne czy społeczne, Franz Anton Maulbertsch stał się tematem ogólnego zainteresowania, który budzi ciekawość i potrzebę zrozumienia. Zjawisko to wywołało niekończące się debaty, badania i refleksje na temat jego wpływu i znaczenia we współczesnym społeczeństwie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Franz Anton Maulbertsch, od jego historycznych początków po konsekwencje w codziennym życiu ludzi. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na ten temat i zaproponować nowe perspektywy, które pozwalają zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Inne wersje nazwiska: Maulpertsch, Maulbersch, Malbertz
Od 1739 przebywał w Wiedniu, gdzie był uczniem P. van Roya. W l. 1739-45 i 1749-50 studiował u Paula Trogera w Kaiserliche Akademie. W 1759 został
jej członkiem, a w 1770 profesorem. Od 1770 należał do Akademii Miedziorytników.
Działał w Austrii, Czechach i na Węgrzech.
Malował freski w kościołach, klasztorach i pałacach (ponad 50 dekoracyjnych zespołów ściennych), liczne obrazy ołtarzowe, portrety oraz sceny mitologiczne i rodzajowe. Pod koniec życia zajmował się akwafortą.
Wykonał freski m.in. w kościele pijarów w Wiedniu (1753), kościele parafialnym w Sümeg (1758), pałacu w Halbturn (1765), kościele parafialnym w Schwecht (1764), Starym Uniwersytecie w Wiedniu (1766-67), rezydencji w Innsbrucku (1775-76), katedrze w Györ (1772-81), bibliotece klasztornej na Strahovie w Pradze (1794).
Do 1765 tworzył w manierze rokokowej (ekspresja, dynamizm, subtelny koloryt, bogate efekty świetlne), w późniejszych latach łączył je z elementami klasycyzmu (większa równowaga, statyczność kompozycji, ograniczenie liczby postaci).