W dzisiejszym świecie Hymn Islandii stał się istotnym tematem, który przyciągnął ogólną uwagę społeczeństwa. Jego znaczenie i wpływ obejmują szeroki zakres aspektów, od technologii po politykę, w tym kulturę i relacje międzyludzkie. W tym artykule zbadamy, w jaki sposób Hymn Islandii wpłynął i ukształtował różne aspekty naszego życia, a także jego rolę w tworzeniu nowych trendów i przekształcaniu ustalonych paradygmatów. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na różne niuanse i wymiary Hymn Islandii, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w naszym współczesnym społeczeństwie.
 Tablica upamiętniająca powstanie hymnu Islandii | |
| Państwo | |
|---|---|
| Tekst |
Matthías Jochumsson, 1874 |
| Muzyka | |
| Lata obowiązywania |
1874– |
| Lofsöngur | |
Lofsöngur (Hymn pochwalny; także Ó, guð vors lands, O Boże ziemi naszej) – hymn państwowy Islandii. Oryginalny tytuł utworu brzmiał: Hymn dla uczczenia milenium Islandii. Pieśń ta powstała w 1874 roku z okazji tysiąclecia historii osadnictwa na wyspie, wiążącej się z przybyciem z Norwegii Ingolfa Arnarsona. Hymn powstał w Edynburgu w Wielkiej Brytanii; słowa napisał biskup protestancki i poeta Matthías Jochumsson, muzykę skomponował Sveinbjörn Sveinbjörnsson. Początkowo hymn składał się z trzech zwrotek, obecnie najczęściej śpiewa się tylko jedną.
Słowa islandzkie
Lofsöngur (Ó, guð vors lands)
- Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!
- Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!
- Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans
- þínir herskarar, tímanna safn.
- Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár
- og þúsund ár dagur, ei meir:
- eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
- sem tilbiður guð sinn og deyr.
-
- Íslands þúsund ár,
- Íslands þúsund ár,
- eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,
- sem tilbiður guð sinn og deyr.
Polskie tłumaczenie
(w przekładzie Stanisława Helsztyńskiego)
Hymn pochwalny (O Boże ziemi naszej)
- Islandii Boże, ziemi naszej Boże,
- Sławimy imię Twoje pełne chwały
- Jak aniołowie, co gwiazdy i zorze
- Splatają w wieniec na Twą skroń wspaniały.
- Dla Ciebie jeden dzień jak lat tysiące,
- A tysiąc lat jak dzień jeden znikomy,
- Jak płatki kwiatu pokorne i drżące,
- Co czcząc Cię, więdną szybko jak źdźbło słomy.
- Islandii Tysiąclecie, Islandii Tysiąclecie,
- To także tylko dzień, i tylko kwiecie,
- Które nim skwitnie, wicher z ziemi zmiecie.