Obecnie Lucyna Messal to temat, który zyskał duże znaczenie w społeczeństwie. Jest to temat, który wzbudził zainteresowanie i debatę w różnych sektorach, ponieważ jego wpływ był odczuwalny w różnych sferach życia codziennego. Od Lucyna Messal ludzie z różnych dziedzin wyrazili swoje opinie i starali się dokładnie zrozumieć różne niuanse, które obejmuje. W tym artykule szczegółowo zbadamy Lucyna Messal, analizując jego różne aspekty i wpływ, jaki ma obecnie. Poprzez szczegółowe i rygorystyczne podejście staramy się zapewnić kompleksowy obraz Lucyna Messal i jego znaczenia we współczesnym społeczeństwie.
Urodziła się w rodzinie majstra stolarskiego. Od 1901 pobierała lekcje śpiewu u Jana Reszkego i Stanisława Boguckiego, a także lekcje gry aktorskiej u Honoraty Leszczyńskiej. Zadebiutowała 14 stycznia1904 w warszawskim Teatrze Nowości w roli Emilii w spektaklu Ach ta wiosna. Występ okazał się niepowodzeniem. Messal na pięć lat wycofała się z występów i intensywnie uczyła się śpiewu. Jej kolejnymi nauczycielami byli Wołoszko, Aleksandrowicz, Rybaczkow.
Sukces przyniosła jej jednak dopiero rola Safii w Baronie cygańskim 24 marca 1909. Tego dnia okrzyknięto ją nową primadonną operetki Warszawskich Teatrów Rządowych, detronizując dotychczasową - Wiktorię Kawecką.
Również w 1909 roku zadebiutowała nagrywając płyty dla wytwórni Syrena Rekord.
28 października 1913 Lucyna Messal i Józef Redo w Teatrze Nowości wprowadzili i tańczyli jako pierwsi w Polsce tango, wykonując tango w operetce Targ na dziewczęta.
W czasie I wojny światowej występowała w Rosji, a po jej powrocie w 1918 roku warszawska publiczność przyjęła ją niezwykle manifestacyjnie. Ponownie stała się primadonną Teatru Nowości. Po 1922 występowała na scenach Warszawy, Lublina, Łodzi, Petersburga, Moskwy, Wiednia i Budapesztu.
Od 1926 roku śpiewała w Teatrze Messal i Niewiarowskiej, w sezonie 1927/1928 ponownie była aktorką w Teatrze Nowości. W 1928 roku występowała w teatrach: "Morskie Oko", Teatrze Małym we Lwowie oraz warszawskim teatrze "Znicz".
W roku 1929 otworzyła własny teatr muzyczny przy ulicy Marszałkowskiej 114 w Warszawie („Operetka Lucyny Messal”). W latach trzydziestych występowała w licznych teatrach rewiowych ("Wesoły Wieczór", "Hollywood", "Kameleon", "Praskie Oko", "8.15"). Od 1938 występowała w Teatrze Wielkim.
W 1938 wystąpiła w epizodycznej roli pianistki Wandy w filmie Szczęśliwa trzynastka w reżyserii Mariana Czauskiego z muzyką Jerzego Petersburskiego.
Artystka pod tym adresem miała również swoje mieszkanie, stąd współcześnie kamienica ta zwana jest zwyczajowo kamienicą Pod Messalką.
Po wojnie występowała w warszawskim Teatrze Nowym jako aktorka charakterystyczna. W listopadzie 1946 w sali „Romy” odbył się jubileusz 50-lecia jej pracy artystycznej.
Była legendą polskiej operetki, uwielbianą przez publiczność. Miała wspaniałe warunki sceniczne: urodę, figurę, talent i głos. W swoim repertuarze miała ponad 50 ról.
1927 – Paganini, jako księżna Lukki, Teatr Nowości
1927 – Królowa, Teatr Nowości
1928 – Piękność z Nowego Yorku, Teatr Nowości
1928 – Tego jeszcze nie było, "Morskie Oko"
1929 – Jasnowłosy Cygan, "Znicz"
1929 – Boska noc, "Teatr Lucy Messal"
1930 – Z Chłodnej na Nowy Świat, "Morskie Oko"
1932 – Walter pod Messalką, "Wesołe Oko"
1932 – Karnawał pod Messalką, "Wesoły Teatr"
1933 – Prosto z mostu, "Praskie Oko"
1933 – Klejnoty Pragi, "Praskie Oko"
Dyskografia (wybór)
1909 – Bohaterowie. Ty, ty moje marzenie. Aria z tejże operetki (SGR 8510) Syrena Rekord
1909 – Mimi. Lustereczko. Duet z tejże operetki (SGR 8758) Syrena Rekord (duet z Wiktorią Kawecką)
1909 – Łóżeczko mieć. Aria Gondy z operetki Rozwódka (SGR 8762) Syrena Rekord
1910 – Rozwódka. Krok w krok. Duet z tej operetki (SGR 9076) Syrena Rekord (duet z Władysławem Szczawińskim)
1911 – Lekcyjka całowania. Duet z operetki Cnotliwa Zuzanna (SGR 10855) Syrena Rekord (duet z Józefem Sendeckim)
1911 – Opowiastka o cnocie. Aria z operetki Cnotliwa Zuzanna (SGR 10856) Syrena Rekord (duet z Władysławem Szczawińskim)
1911 – Lucyna Messal, sopran; Józef Sendecki, tenor artyści Teatrów Warszawskich śpiew z akompaniamentem Orkiestry opery Warszawskiej (SGR 10858–10862) Syrena Rekord (duety z Cnotliwej Zuzanny)
1912 – Jej adiutant. Duet z tejże operetki (SGR 12110) Syrena Rekord (duet z Józefem Redo)
1912 – Jej adiutant. Niezapominajki. Walc z tejże operetki (SGR 12112) Syrena Rekord
1912 – Romantyczna żona. (SGR 12157–12160) Syrena Rekord (Walce, duety i tria z tejże operetki (z Józefem Redo i Julianem Krzewińskim))
1912 – Wróg kobiet. Kto żadnej nie chce znać w ogóle. Aria z tejże operetki (SGR 12522) Syrena Rekord
1912 – Pojdiosz li ty? Romans. (SGR 12702) Syrena Rekord
1918 – Piękny sen. Nie spiesz się i nie zwalniaj. Duet. (SR 510) Syrena Rekord
1927 – Lucyna Messal, sopran, artystka Teatrów Warszawskich śpiew z towarzyszeniem orkiestry (SR 3215–3216) Syrena Rekord (Piosenki z rewii Tego jeszcze nie było)
Upamiętnienie
W 2004 roku jednej z warszawskich ulic nadano nazwę Lucyny Messal.
Przypisy
↑Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 524. ISBN 978-83-62189-08-3.
Ludwik Sempoliński: Wielcy artyści małych scen. Warszawa: Czytelnik, 1977.brak strony w książce
Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop estradowy : leksykon polskiej rozrywki 1944-1989 : artyści, twórcy, osobistości. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09191-9.brak strony w książce
Syrena Record : pierwsza polska wytwórnia fonograficzna = Poland's first recording company : 1904-1939. ISBN 83-917189-0-5.brak strony w książce