Narciarstwo szybkie

Narciarstwo szybkie to temat, który wzbudził zainteresowanie i debatę w ostatnich latach. Temat ten, znany ze swojego znaczenia w różnych aspektach społeczeństwa, przyciągnął uwagę ekspertów i osób zainteresowanych zrozumieniem jego wpływu. W miarę zagłębiania się w Narciarstwo szybkie pojawiają się nowe perspektywy i pytania, które zachęcają do odkrywania jego wielu aspektów. Ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Narciarstwo szybkie, odnosząc się do wszystkiego, od jego początków po obecne implikacje. Poprzez szczegółową analizę i wzbogacające refleksje ma na celu zapewnienie czytelnikowi szerszego i wzbogacającego spojrzenia na Narciarstwo szybkie.

Narciarstwo szybkie – dyscyplina zaliczana do sportów zimowych, polegająca na jak najszybszym zjeździe po stoku w linii prostej.

Trasa narciarstwa szybkiego

Narciarstwo szybkie dyscypliną olimpijską

Narciarstwo szybkie w roku 1992 było pokazową dyscypliną na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Albertville. W czasie treningu w Albertville zginął szwajcarski zawodnik Nicolas Bochatay. W czasie zawodów najlepsze wyniki uzyskali: Francuz Michael Prufer (229,299 km/h) wśród mężczyzn i Finka Tarja Mulari (219,245 km/h) wśród kobiet.

Kategorie narciarstwa szybkiego (mężczyźni/kobiety)

Zasady narciarstwa szybkiego są obecnie regulowane przez przepisy FIS. Narciarze startują w następujących kategoriach (osobno dla mężczyzn i kobiet):

  • S1 (mistrzostwa świata, puchar świata i zawody FIS)
  • S2 (zawody FIS)
  • S2J (mistrzostwa świata i zawody FIS).

Sprzęt

W kategorii S1 używa się specjalnie stworzonych do tego typu nart o długości między 220 a 240 cm. Narty są szersze (ale nie szersze niż 10 cm) i cięższe (ale nie cięższe niż 15 kg) niż zwykłe narty zjazdowe. Posiadają minimalnie odchylone dzioby. Kijki są wyprofilowane, bez pasków, muszą mieć nie mniej niż 1 m długości. Kombinezon jednoczęściowy, gumowy, podszyty materiałem. Kask ma kształt stożka i chroni również ramiona. W kategorii S2 i S2J narty muszą być typowymi nartami przeznaczonymi do zjazdu, o długości między 210 a 225 cm. Podobnie z ubiorem i kaskiem: strój do S1 jest praktycznie dowolny, natomiast w S2 i S2J musi być zgodny z przepisami FIS dotyczącymi biegu zjazdowego. Przepisy dotyczące budowy kasku do narciarstwa szybkiego w kategorii S1 są inne niż do S2 i S2J. Przepisy regulują nawet to, że w zawodach FIS nie wolno nosić okularów, zegarka, biżuterii, dużych kolczyków.

Simon Billy na stoku Vars w 2019 roku

Oficjalne rekordy

Oficjalne rekordy świata są ustanawiane według przepisów FSV (France Ski de Vitesse).

Rekord świata

  • Mężczyźni

W dniu 22 marca 2023 roku w trakcie mistrzostw świata we francuskim Vars Francuz Simon Billy ustanowił nowy rekord świata wynoszący 255,500 km/h. Poprzedni rekord ustanowił w 2016 roku Ivan Origone (Włochy): 254,958 km/h.

  • Kobiety

Od 2016 roku rekord świata kobiet należy do Włoszki Valentiny Greggio, która osiągnęła prędkość 247,083 km/h. Wcześniej, od kwietnia 2006 roku rekordzistką świata była Sanna Tidstrand (Szwecja): 242,59 km/h; Les Arcs, Francja.

Polskie rekordy szybkości

Pierwszym polskim rekordzistą był Jacek Nikliński, który w 1979 roku na trasie z Beskidu do Kotła Gąsienicowego uzyskał prędkość 180,632 km/h (do tej pory najszybszy zjazd na terenie Polski).

W czasie pokazowych zawodów w czasie Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Albertville (1992) Andrzej Tobiasz pobił rekord Polski, osiągając 188,78 km/h.

12 marca 1992 roku w Vars (Francja), podczas oficjalnej próby pobicia rekordu świata, Andrzej Tobiasz pobił prędkość 200 km/h i ustanowił nowy rekord Polski z rezultatem 205,70 km/h.

Rekord ten został pobity przez Jędrzeja Dobrowolskiego, który 24 kwietnia 2010 roku w szwajcarskiej miejscowości Verbier uzyskał 209,14 km/h.

Obecny rekord Polski został ustanowiony ponownie przez Jędrzeja Dobrowolskiego w Alpach (Vars) 26 marca 2016 roku i wynosi 244,233 km/h, pobił wtedy swój własny wcześniejszy rekord z 30 marca 2014 roku, który wynosił 242,261 km/h.

Przypisy

Linki zewnętrzne