Olaf Lubaszenko

Dziś Olaf Lubaszenko to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Od dłuższego czasu Olaf Lubaszenko jest przedmiotem badań i analiz, generując różne perspektywy i opinie na ten temat. W tym artykule zagłębimy się w temat Olaf Lubaszenko, zajmując się jego najważniejszymi aspektami i oferując jego szeroką i wzbogacającą wizję. Olaf Lubaszenko to temat, który znacząco wpływa na życie ludzi, dlatego istotne jest podejście do niego z różnych punktów widzenia, aby zrozumieć go w całości. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Olaf Lubaszenko, próbując zaoferować obiektywną i kompletną wizję, która zachęci naszych czytelników do refleksji i analizy.
Olaf Lubaszenko
Ilustracja
Olaf Lubaszenko (2015)
Imię i nazwisko

Olaf Sergiusz Linde

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1968
Wrocław

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, wokalista, konferansjer

Współmałżonek

Katarzyna Groniec (1992–1995, rozwód)

Lata aktywności

od 1982

Olaf Lubaszenko, właściwie Olaf Sergiusz Linde (ur. 6 grudnia 1968 we Wrocławiu) – polski aktor filmowy, dubbingowy i teatralny, reżyser i producent, prezenter telewizyjny, także wokalista i konferansjer, związany z Teatrem Buffo, dyrektor artystyczny Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, laureat Orła i Czeskiego Lwa za pierwszoplanową rolę w filmie Zabić Sekala.

Życiorys

Wczesne lata

Jest synem aktora Edwarda Linde-Lubaszenki oraz aktorki, plastyczki i poetki Asji Łamtiuginy. Ma przyrodnią siostrę Beatę.

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 9 w Białymstoku (matka była aktorką tamtejszego teatru). Jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim (w latach 1986–1987), a później w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej; żadnego z tych kierunków nie ukończył. Ukończył studia w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.

Kariera

Zadebiutował w wieku 14 lat w serialu Życie Kamila Kuranta (1982), grając Kamila Kuranta w dzieciństwie. Później zagrał chłopca Ryśka w filmie Sonata marymoncka. Popularność przyniosły mu role w filmach Piłkarski poker (reż. Janusz Zaorski) i Krótki film o miłości (reż. Krzysztof Kieślowski). Kreacja w drugim filmie przyniosła mu nagrodę na genewskim festiwalu „Gwiazdy Jutra”. Był asystentem reżysera w produkcji realizowanej przez Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog, której częścią jest Krótki film o miłości. W 1991 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski oraz wziął udział w popularnym musicalu Metro, reżyserowanym przez Janusza Józefowicza. Zagrał w Krollu w reżyserii Władysława Pasikowskiego. Został asystentem reżysera przy realizacji filmu Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. W 1994 roku wystąpił w spektaklu Emigranci u boku Cezarego Pazury.

W 1997 roku zadebiutował jako reżyser filmem Sztos, łączącym w sobie elementy kina akcji i filmu obyczajowego. W 1998 roku podczas III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 roku zrealizował komedię sensacyjną Chłopaki nie płaczą z Maciejem Stuhrem w roli głównej. W 2001 roku został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Występował w produkcjach sensacyjnych, takich jak m.in.: Słodko gorzki, Operacja Samum i Moja Angelika. Zagrał u boku Ewy Gawryluk w filmie Operacja „Koza” oraz Magdaleny Cieleckiej w komedii romantycznej Zakochani.

Lubaszenko podczas jednego z meczów charytatywnych, 2009. (foto: J. Pijarowski)

Pojawiał się również w serialach telewizyjnych, takich jak np. Ekstradycja 2 oraz Przeprowadzki. Zagrał policjanta Stanisława Olbrychta w serialu Sfora oraz jego kontynuacji Fałszerze – powrót Sfory. W latach 2007–2011 grał Romana Pyrkę w serialu TVP2 Barwy szczęścia.

W sierpniu 2010 roku prowadził program Polsat Play Polska liga cudzoziemska, który prezentował kulisy życia polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach. Wystąpił gościnnie w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku w spektaklu Zakłócenia w eterze.

Wystąpił w teledyskach Starczy słów Kasi Kowalskiej, Na krzywy ryj Elektrycznych gitar i Tango z pistoletem Katarzyny Groniec. Jest kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej. Nagrał piosenkę Dream a Little Dream of Me na płycie Gra o miłość (piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej Reprezentacji Artystów Polskich).

Jest bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa 2015), wywiadu-rzeki udzielonego dziennikarzowi Pawłowi Piotrowiczowi.

W 2019 roku wystąpił w filmie Futro z misia.

W 2022 był dyrektorem Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

Życie prywatne

Rozwiedziony z Katarzyną Groniec, z którą ma córkę Mariannę. Od 2006 związany z Hanną Wawrowską.

Jest krewnym polityka Jana Roszkowskiego, który był burmistrzem Prudnika w latach 1990–1998.

Filmografia

Odcisk dłoni Olafa Lubaszenki w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Reżyseria

Aktor

Udział gościnny

Polski dubbing

Spektakle

Role

Inscenizacje

Udział w programach telewizyjnych

Nagrody

  • 1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w Bidulu (reż. Wiktor Skrzynecki, widowisko tv)
  • 1988 – Nagroda aktorska uzyskana w wyniku plebiscytu publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie Bez grzechu
  • 1989 – „Złota Kaczka” za rok 1988, kategoria: najlepszy polski aktor
  • 1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości
  • 1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę męską w filmie Pamiętnik znaleziony w garbie
  • 1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w Zabić Sekala
  • 1999 – Czeski Lew w kategorii: pierwszoplanowa rola męska w Zabić Sekala
  • 1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w Zabić Sekala
  • 2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za Poranek kojota
  • 2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za E=mc²
  • 2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności za kreację aktorską w spektaklu Niektóre gatunki orłów na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych
  • 2004 – nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych – za rolę Idola w filmie Gdzie jest Nemo (Warszawa)

Przypisy

  1. Festiwal Gwiazd. festiwalgwiazd.com. . (pol.).
  2. a b Filler Witold, Piotrowski Lech, Poczet aktorów polskich. Od Solskiego do Lindy, Warszawa 1998, tu hasło: Olaf Lubaszenko, s. 184.
  3. Olaf Lubaszenko prowadzącym w Polsat Play. wirtualnemedia.pl, 2010-08-12. .
  4. Białystok. Olaf Lubaszenko gościnnie w produkcji Teatru Dramatycznego.
  5. Chłopaki niech płaczą , proszynski.pl .
  6. Częstochowa: Olaf Lubaszenko dyrektorem naszego teatru. Serwis Samorządowy Polska Agencja Prasowa. . . (pol.).
  7. Magdalena Woch będzie pełnić obowiązki dyrektora Teatru w Częstochowie. rmf24.pl, 2022-11-23. . (pol.).
  8. a b Luiza Nowak: Jego córka i wnuczka podbijają show-biznes, a historia rodziny to gotowy materiał na film. Oto losy Edwarda Linde-Lubaszenki i jego najbliższych. plejada.pl, 2019-12-27. . (pol.).
  9. Damian Wicher, Tygodnik Prudnicki – Ojciec i syn , Tygodnik Prudnicki, 4 kwietnia 2007 (pol.).
  10. imdb.com: Bodo (2016–). . (ang.).
  11. Warszawa. Lubaszenko poprowadzi teleturniej w TVP , e-teatr.pl .

Bibliografia

Linki zewnętrzne