.jpg)
.jpg)
Płatki owsiane – płatki produkowane z owsa zwyczajnego.
Zawierają ok. 68% węglowodanów, 13% białka, 7% tłuszczów (w tym nienasyconych kwasów tłuszczowych), 10% błonnika. Nie nadają się do zbyt długiego przechowywania – ze względu na wysoką zawartość tłuszczów, które łatwo jełczeją, nadając gorzki smak. Czas przechowywania płatków owsianych od chwili wyprodukowania wynosi od czterech do sześciu miesięcy.
Rodzaje płatków
Obecnie produkowane są trzy klasy płatków:
- płatki zwykłe – poddane najmniejszej obróbce cieplnej, do przygotowania posiłku konieczne jest ich gotowanie;
- płatki owsiane górskie – o większym stopniu przetworzenia, w celu przygotowania do spożycia wystarczy je zagotować;
- płatki owsiane błyskawiczne – gotowe do spożycia na zimno, odznaczają się niższą wilgotnością (poniżej 10%).
Wyróżnia się także płatki owsiane witaminizowane. Są one produkowane ze słodowanego ziarna owsa. W wyniku tego zabiegu wytwarza się nawet do 40 mg witaminy C na 100 g płatków. Jednak ich produkcja jest niewielka ze względu na możliwość rozwoju pleśni w czasie słodowania, a co za tym idzie konieczność zachowania bardzo dużej czystości linii technologicznej.
Sztuka kulinarna
Płatki owsiane wykorzystuje się do sporządzania owsianek, kisielu owsianego, jako składnik muesli, granoli i rozmaitych batoników. Wypieka się z nich ciasta (np. parkin), ciasteczka (np. anzac biscuits, różne makaroniki), spody do mazurków i kruszonki. Dodaje się je do wypiekanego pieczywa. Wykorzystywane są jako składnik kotletów wegetariańskich i panierek. Rzadziej przyrządza się z nich placki typu pancakes oraz racuchy. Regionalnie wytwarza się z nich zakwas na żur.
Płatki owsiane po ugotowaniu zwiększają swoją masę i objętość w następujący sposób:
- uzyskana konsystencja gęsta rozklejona: przyrost 220% objętości i 200% masy – gdy 1 kg płatków i 30 g soli wchłonie 2,0 kg wody;
- uzyskana konsystencja półgęsta: przyrost 320% objętości i 300% masy – gdy 1 kg płatków i 40 g soli wchłonie 3,0 kg wody.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Show Foods. ndb.nal.usda.gov. .
- ↑ Jadwiga Celczyńska: Potrawy z mąki, kasz i suchych nasion strączkowych, podrozdział „Potrawy z kasz”: „Wartość odżywcza kasz”. W: praca zbiorowa (koordynator: Maria Szczygłowa): Dobra kuchnia: żywienie w rodzinie. Wyd. V. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1976, s. 300.
- ↑ 1.7.4. „Wymagania jakościowe. Przechowywanie”. W: Małgorzata Konarzewska: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik do nauki zawodu kucharz w technikum i szkole policealnej. Wyd. 2011. T. 2. REA s.j., s. 55. ISBN 978-83-7141-980-5.
- ↑ Franciszek Świderski: Towaroznawstwo żywności przetworzonej z elementami technologii. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2010, s. 445. ISBN 978-83-7583-210-5.
- ↑ Kisiel z owsa (owsiany). Lista produktów tradycyjnych (woj. lubelskie) . Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2015. .
- ↑ III.4. Zastosowanie kasz w produkcji potraw. Tabela 8. Ilość wody i soli na 1 kg kaszy oraz wydajność kasz ugotowanych o rozmaitej konsystencji. W: Krystyna Flis, Aleksandra Procner: Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik dla technikum. Część 2. Wyd. XVIII. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2009, s. 96. ISBN 978-83-02-02862-5 (część 2), ISBN 978-83-02-03170-0 (całość).
Bibliografia
- Gąsiorowski Henryk (red.): Owies: chemia i technologia. Henryk Gąsiorowski (red.). Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1995. ISBN 83-09-01640-9.