Palmiro Togliatti

Obecnie Palmiro Togliatti jest tematem niezwykle aktualnym i wzbudzającym duże zainteresowanie w społeczeństwie. Od pewnego czasu Palmiro Togliatti jest przedmiotem dyskusji i kontrowersji, gdyż jego wpływ jest odczuwalny w różnych obszarach życia codziennego. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, ekonomię, kulturę czy naukę, Palmiro Togliatti zdołał znaleźć dla siebie niszę i pozycjonować się jako jeden z najgorętszych współczesnych tematów. Na przestrzeni historii Palmiro Togliatti naznaczył sposób, w jaki postrzegamy świat, przed i po, wywołując znaczące zmiany, które bezpośrednio wpłynęły na społeczeństwo. Celem tego artykułu jest rzucenie światła na Palmiro Togliatti i przeanalizowanie jego wpływu na społeczeństwo dzisiaj, a także w przeszłości i przyszłości.
Palmiro Togliatti
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1893
Genua, Królestwo Włoch

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1964
Jałta, Ukraińska SRR, ZSRR

Przynależność polityczna

Włoska Partia Komunistyczna

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Palmiro Togliatti, pseudonim Ercoli, (ur. 26 marca 1893 w Genui, zm. 21 sierpnia 1964 w Jałcie) – włoski polityk i antyfaszysta, przywódca włoskich komunistów.

Życiorys

Działalność polityczną rozpoczął przed I wojną światową, we Włoskiej Partii Socjalistycznej (wstąpił do niej w 1914), po wojnie skupionej wokół turyńskiej gazety „L’Ordine Nuovo”, Antonio Gramsciego. Był współzałożycielem Włoskiej Partii Komunistycznej (1921), a po uwięzieniu Gramsciego przez faszystowski rząd Benito Mussoliniego pozostał aż do śmierci jej przywódcą. W latach 30. pozostawał na wygnaniu.

Powrócił do Włoch w 1944. Pod jego kierunkiem partia dokonała zwrotu ku demokratycznym metodom walki politycznej i zrezygnowała z metod rewolucyjnych. Togliatti był ministrem bez teki w rządzie Pietra Badoglia i wicepremierem rządu Alcide De Gasperiego. Przeciwstawiając się dominującym we Włoskiej Partii Komunistycznej trendom poparł wpisanie traktatów laterańskich do konstytucji włoskiej. WPK stała się drugą co do znaczenia partią polityczną Włoch i największą nierządzącą partią komunistyczną w Europie. Mimo braku władzy w państwie, zdobyła ją w wielu wyborach regionalnych.

15 lipca 1948 r. miał miejsce nieudany zamach na jego życie (Togliatti został trafiony trzema pociskami), co spowodowało falę strajków w całym kraju. W 1956 poparł radziecką interwencję na Węgrzech.

Jako filozof marksistowski Togliatti koncentrował się przede wszystkim na zagadnieniach praktyczno-politycznych, w sferze zagadnień teoretycznych był przede wszystkim kontynuatorem Gramsciego. W języku polskim ukazały się m.in. książka Włoska partia komunistyczna (Warszawa 1961), esej O właściwym pojmowaniu myśli Labrioli (w: Antonio Labriola, Szkice o materialistycznym pojmowaniu dziejów, Warszawa 1961), esej Aktualne znaczenie myśli i działalności Gramsciego (w: Antonio Gramsci, Pisma wybrane, t. I, Warszawa 1961).

Zmarł na udar mózgu. Przebywał na Krymie w sanatorium.

Po śmierci Togliattiego jego nazwiskiem nazwano radzieckie miasto Stawropol nad Wołgą, gdzie istniała wielka fabryka samochodów produkowanych na licencji firmy Fiat.

Przypisy

  1. ↑ a b c S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 414.
  2. ↑ János Tischler. Skazani na klęskę?. „Tygodnik Powszechny”. Historia w tygodniku 7/2006. 44, 2006. . 


Pierwszy rząd Alcidego De Gasperiego (1945–1946)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot