W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Rząd Narodowy (powstanie styczniowe), temat, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Rząd Narodowy (powstanie styczniowe) to koncepcja szeroko badana w różnych obszarach, od psychologii po ekonomię, w tym socjologię i politykę. W całej historii Rząd Narodowy (powstanie styczniowe) był przedmiotem debaty i refleksji ekspertów i naukowców, a także ogólnie opinii publicznej. W tym sensie niezwykle ważne jest pogłębienie wiedzy i zrozumienia Rząd Narodowy (powstanie styczniowe), aby osiągnąć szerszą i jaśniejszą wizję jego wpływu na społeczeństwo i życie codzienne. W tym artykule proponujemy zbadanie wielu wymiarów i aspektów Rząd Narodowy (powstanie styczniowe) w celu wzbogacenia debaty i promowania krytycznej refleksji na ten temat.
Rząd Narodowy lub Tymczasowy Rząd Narodowy właściwie Komitet Centralny Narodowy jako Tymczasowy Rząd Narodowy – centralny tajny organ władz powstania styczniowego działający na ziemiach zaboru rosyjskiego.
W zaistniałej sytuacji KCN postanowił o przyspieszeniu wybuchu powstania i przekształcił się 19 stycznia w Tymczasowy Rząd Narodowy. Rząd Narodowy posiadał władzę ustawodawczą i wykonawczą, utworzył własną tajną administrację państwową, odpowiedzialną m.in. za pobór podatków, działanie tajnej poczty, edycję prasy. Mianowano naczelników wojskowych w każdym województwie, powierzając im zadanie opanowania poszczególnych celów. TRN wydał manifest 22 stycznia, w którym określając się jako jedyny rząd legalny wzywał do walki orężnej o wolność, równość i niepodległość. Opublikował też dwa dekrety o uwłaszczeniu chłopów. Zygmuntowi Padlewskiemu powierzono zadanie opanowania Płocka, gdzie miał on proklamować Rząd Narodowy. Członkowie rządu oczekiwali na ten moment w Kutnie. Próba zajęcia Płocka zakończyła się niepowodzeniem, a pozostający poza Warszawą rząd tymczasowy nie mógł się bezpiecznie ujawnić.
Rząd zaproponował osobę Ludwika Mierosławskiego na dyktatora powstania, ale ten po przegraniu dwóch potyczek zrezygnował z podjęcia stanowiska. 12 marca wykorzystało tę sytuację stronnictwo białych, którego przedstawiciele udając emisariuszy TRN, przekonali niezorientowanego w sprawach politycznych Mariana Langiewicza do objęcia dyktatury. Ten powołał nowy Rząd Narodowy Cywilny, sprawujący w jego imieniu władzę. Dotychczasowi członkowie TRN uznali, że rząd dotychczasową swoją władzę składa w jego ręce i wzywa cały naród do posłuszeństwa dyktatorowi. Jednak zastrzegli sobie, że w części kraju zajętej przez nieprzyjaciela z upoważnienia dyktatora rozporządzenia wydawać będzie Komisja Wykonawcza. Utworzono tym samym Komisję Wykonawczą Dyktatora w Warszawie.
19 marca Langiewicz przekroczył granicę Galicji, gdzie został aresztowany przez Austriaków. Do Krakowa przybył prezes TRN Stefan Bobrowski, który 21 marca ogłosił tam przywrócenie najwyższej władzy Tymczasowego Rządu Narodowego. Powołał rząd koalicyjny z udziałem przedstawicieli białych i czerwonych. Po śmierci Bobrowskiego w pojedynku 12 kwietnia, we władzach powstańczych górę zaczęły brać tendencje umiarkowane. 10 maja Komitet Centralny jako Tymczasowy Rząd Narodowy ogłosił się Rządem Narodowym pod przewodnictwem Agatona Gillera. Aresztowanie Romualda Traugutta10 kwietnia1864 r. uważa się za koniec działalności Rządu Narodowego w czasie powstania styczniowego.