W tym artykule zajmiemy się tematem Spółgłoska zwarto-szczelinowa, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne obszary. Spółgłoska zwarto-szczelinowa był przedmiotem debaty i analizy ekspertów w tej dziedzinie, którzy podkreślili znaczenie zrozumienia i refleksji nad jego konsekwencjami. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i badania związane z Spółgłoska zwarto-szczelinowa, mając na celu przedstawienie kompleksowego i aktualnego spojrzenia na ten temat. Podobnie zbadamy jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, politykę i inne istotne aspekty, aby zrozumieć jego zakres i wpływ w obecnym kontekście.
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustną i nosową (zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Różnica między spółgłoską zwarto-szczelinową a sekwencją spółgłoski zwartej i szczelinowej polega na tym, że w spółgłosce zwarto-szczelinowej element szczelinowy całkowicie zastępuje plozję.
Lista afrykat
- – wargowo-zębowa bezdźwięczna – niemieckie pf
- – dziąsłowa bezdźwięczna – polskie c, włoskie z w wyrazie grazia
- – dziąsłowa dźwięczna – polskie dz, włoskie z w wyrazie mezzo
- – dziąsłowa boczna bezdźwięczna – np. tl w języku nawaho
- – dziąsłowa boczna dźwięczna – dl w języku nawaho
- – zadziąsłowa bezdźwięczna – angielskie ch, czeskie č
- – zadziąsłowa dźwięczna - angielskie j
- – dziąsłowo-podniebienna bezdźwięczna – polskie i serbsko-chorwackie ć
- – dziąsłowo-podniebienna dźwięczna – polskie dź, serbsko-chorwackie đ
- – miękkopodniebienna bezdźwięczna – k w szwajcarskiej odmianie języka niemieckiego
- – języczkowa bezdźwięczna – np. w języku wolof i językach didojskich