W tym artykule szczegółowo zbadamy Władysław Bieńkowski i wszystko, co ten temat/osoba/data ma do zaoferowania. Na przestrzeni dziejów Władysław Bieńkowski odgrywał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego i ważne jest zrozumienie jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w polu akademickim. Dodatkowo sprawdzimy jak Władysław Bieńkowski ewoluował na przestrzeni czasu i jaki jest jego obecny status w dzisiejszym świecie. Mamy nadzieję, że ten artykuł ma charakter informacyjny i prowokuje do głębokiej refleksji na temat Władysław Bieńkowski i jego miejsca we współczesnym świecie.
Od 1945 do 1947 był członkiem Komitetu Centralnego PPR (od 1946 jednocześnie kierownikiem wydziału propagandy i członkiem sekretariatu, w którym ponownie zasiadał w 1948). Następnie – do 1970 – należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Delegat na III Zjazd PZPR w 1959. Pełnił mandat posła do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL II, III i IV kadencji.
Przez około 10 lat (do 1970) był wiceprzewodniczącym Państwowej Rady Ochrony Przyrody. 20 sierpnia 1980 podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami.
Władysław Bieńkowski podczas wojny był jednym z ideologów i organizatorów PPR i powstałej w 1943 KRN, a także redaktorem prasy komunistycznej.
W 1959 odszedł z Ministerstwa Oświaty w proteście przeciwko usunięciu religii ze szkół. W latach 60. stał się krytykiem realnego socjalizmu. Zaczął publikować w wydawnictwach emigracyjnych, za co w 1970 został usunięty z PZPR. Po 1976 stał się współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników oraz KSS KOR i w 1978 członkiem założycielem Towarzystwa Kursów Naukowych.
Wybrane publikacje
Nauka o Polsce współczesnej (1948),
O pseudo-nauce bibliologii i o najpilniejszych zadaniach bibliografii (1953),
↑HalinaH.ChamerskaHalinaH., Dyrektor Biblioteki Narodowej w trudnych latach 1948–1956 – Władysław Bieńkowski, DanutaD.Ostaszewska, WiesławaW.Żukowska (red.), Organizatorzy i inspiratorzy, Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych, 5, Warszawa: Wydawnictwo SBP, 1997, s. 30–40, ISBN 83-85778-78-0.
↑„Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958, s. 2.
↑Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 ).
Chamerska H.: Dyrektor Biblioteki Narodowej w trudnych latach 1948–1956 – Władysław Bieńkowski. Organizatorzy i inspiratorzy. Warszawa: SBP 1997, s. 30–40 (Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych, 5).
Kapica B.: (Nie)reformowalny „realny socjalizm”? Władysława Bieńkowskiego analiza systemu komunistycznego w Polsce oraz pomysły na jego naprawę., Letnia Szkoła Historii Najnowszej 2012. Referaty. Warszawa: IPN 2013, s. 72–80.
Kapica B.: Władysław Bieńkowski – współpracownik Komitetu Obrony Robotników i członek Towarzystwa Kursów Naukowych., Opozycja demokratyczna w PRL w latach 1976–1981. Red. W. Polak, J. Kufel, P. Ruchlewski. Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności 2012, s. 513–530.
Kisielewski S.: O Władysławie Bieńkowskim. „Kultura” 1991, nr 7/8.
Mołdawa T.: Ludzie władzy 1944–1991: władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991. Warszawa: PWN, 1991, s. 337. ISBN 83-01-10386-8. OCLC69290887.
Stomma S.: Drwiący Piłat. O Władysławie Bieńkowskim refleksja. „Tygodnik Powszechny” 1991, nr 21.