Zbiorowość społeczna (zbiorowość ludzka) w socjologii – zbiór osób, zajmujących w danym czasie, trwale lub nie, daną przestrzeń, między którymi dochodzi do interakcji i pojawiać mogą się stosunki społeczne.
W przypadku gdy w danej zbiorowości społecznej wytwarza się struktura społeczna, a jej członkowie zaczynają wspólnie realizować jakieś istotne dla wszystkich cele, wówczas zbiorowość taka może stawać się grupą społeczną.
W przypadku dużych zbiorowości społecznych, zajmujących trwale jakieś terytorium, używa się wobec nich określenia zbiorowość terytorialna. W szczególnych przypadkach zbiorowość terytorialna może stawać się społecznością lokalną.
Ferdinand Tönnies użył dla określenia różnych typów zbiorowości społecznych przeciwstawnych w tym znaczeniu terminów wspólnota i zrzeszenie (w niektórych tłumaczeniach wspólnota i stowarzyszenie).
Do zbiorowości społecznych o krótkim czasie istnienia, gdzie nie wytwarzają się trwałe więzi społeczne zaliczane są także różne formy tłumu.
Wyróżnia się 5 etapów tworzenia się zbiorowości społecznej. Etapy te nazywamy stycznymi.
- Styczne:
- Styczność przestrzenna – (postrzeganie się wzajemne, rejestracja cech: płeć, wiek i ilość)
- Styczność psychiczna – formowanie się sympatii
- Styczność społeczna – wytworzenie się wzajemnego zainteresowania
- Wzajemne oddziaływanie
- Pobudzanie do stałych działań społecznych aby zaspokoić potrzeby grupy
- Wytworzenie się stałych stosunków społecznych
- Kształtowanie się wzajemnych zależności wewnątrz zbiorowości społecznej
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- ZBIOROWOŚĆ SPOŁECZNA. Nauki społeczne i humanistyka . Encyklopedia w INTERIA.PL. . (pol.).