W tym artykule dokładnie zbadamy temat Harrie Massey, aby przedstawić szeroką i kompletną wizję jego znaczenia i przydatności w bieżącym kontekście. Poprzez dogłębną analizę zajmiemy się różnymi perspektywami i podejściami, które pozwolą czytelnikowi w pełni zrozumieć złożoność i implikacje Harrie Massey w różnych kontekstach. Idąc tym tropem, zagłębimy się w podstawowe aspekty związane z Harrie Massey, dostarczając odpowiednich informacji, danych statystycznych i opinii ekspertów, które wzbogacą wiedzę na ten temat. Ponadto przeanalizujemy praktyczne przypadki i osobiste doświadczenia, które konkretnie zilustrują wpływ Harrie Massey na współczesne społeczeństwo. Ten artykuł będzie niewątpliwie niezbędną lekturą dla osób zainteresowanych głębokim zrozumieniem różnych wymiarów Harrie Massey.
Jego rodzicami byli Harrie Stewart Massey, urodzony na Tasmanii właściciel tartaku w Hoddles Creek, i Eleanor Elizabeth z domu Wilson, pochodząca z Wiktorii. Był ich jedynym synem. Dzieciństwo spędził w Hoddles Creek, gdzie skończył lokalną szkołę, realizując 6-letni program w okresie 4 lat. Po skończeniu tej szkoły otrzymał stypendium umożliwiające dalszą naukę w University High School, cenionej szkole średniej w Melbourne, gdzie przeniósł się wraz z matką (miał wówczas 12 lat). W szkole dał się poznać jako uczeń wybitnie ambitny i aktywny (m.in. uczestniczący w wielu zajęciach sportowych). Skończył szkołę w roku 1925, po czym studiował na University of Melbourne, uzyskując stopnie BS i BA fizyki w latach 1927 i 1929 oraz BS matematyki (1929), a następnie MSfilozofii przyrody (1930). W latach studenckich współpracował m.in. z C.B.O. Mohrem (Mohr, Courtney Balthazar Oppenheim, 1906–1986), fizykiem badającym odbicie miękkiego promieniowania X od powierzchni metali. Badania były wykonywane w ramach realizacji dużego badawczego programu sir Thomasa R. Lyle’a. Młody Harrie Massey brał udział w pierwszej australijskiej konferencji fizyków w Canberze (sierpień 1928), w czasie której aktywnie uczestniczył w debatach na temat powstającej wówczas mechaniki kwantowej. Podejmował dyskusję m.in. z Edną Briggs, która miała za sobą niedawny pobyt w Laboratorium Cavendisha w Cambridge, gdzie pracowała od roku 1925 z Ernestem Rutherfordem.
W Wielkiej Brytanii przed II wojną światową
Harrie Massey wyjechał do laboratorium E. Rutherforda (Laboratorium Cavendisha) w sierpniu 1929 roku; stało się to możliwe dzięki uzyskaniu dwuletniego uniwersyteckiego stypendium – Aitchison travelling scholarship. W Trinity College na Uniwersytecie Cambridge opracował liczne publikacje na temat zastosowań mechaniki falowej do opisu zderzeń między cząstkami elementarnymi. Współpracował ponownie z C.B.O. Mohrem, który również przyjechał do Anglii. Poza pracami teoretycznymi rozpoczął badania eksperymentalne, korzystając m.in. z doświadczenia Edwarda Bullarda, wykonującego wówczas swoją pracę doktorską z fizyki atomowej.
Zdobyta przez Masseya nagroda naukowa umożliwiła mu przedłużenie pobytu w Anglii i uzyskanie w University of Cambridge stopnia doktora fizyki w roku 1932. W kolejnym roku wydał, wraz z Nevillem F. Mottem – przyszłym laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1977) – książkę The Theory of Atomic Collisions. W tymże roku został powołany na stanowisko wykładowcy fizyki matematycznej na Queen’s University, Belfast, które zajmował do roku 1938 – do czasu mianowania na wykładowcę matematyki w University College London (UCL). Był w tych latach nauczycielem i opiekunem naukowym D.R. Batesa (absolwenta Queen’s University), z którym prowadził w UCL prace badawcze w dziedzinie mechaniki kwantowej.
II wojna światowa
W czasie II wojny światowej uczelnia została zamknięta, a obaj naukowcy podjęli badania w Admiralty Research Laboratory w Teddington. Poszukiwali m.in. możliwości skonstruowania urządzeń elektrycznych, przeciwdziałających detonacjom min morskichaktywowanych magnetycznie. W późniejszym okresie pracowali w Havant (Hampshire) przy projektowaniu min niszczących niemieckie okręty. W sierpniu 1943 roku Harrie Massey wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie był początkowo członkiem, a następnie przez dwa lata kierownikiem brytyjskiej grupy, współpracującej z Amerykanami rozwiązującymi problemy bomby atomowej i przez kolejne dwa lata – zadania związane z separacją izotopuuranu235U z uranu naturalnego metodą elektromagnetyczną oraz możliwościami techniki cyklotronowej (badania w Berkeley).
Okres powojenny
W październiku 1945 roku Harrie Massey wrócił do Londynu i zaangażował się w odbudowę wydziału fizyki UCL i tworzenie silnego zespołu fizyków matematycznych, prowadzącego badania w dziedzinie fizyki atomowej. Do roku 1950 był wykładowcą matematyki, a w kolejnych latach – profesorem fizyki (1950–1973) i astrofizyki (1973–1975, do emerytury). W latach 1969–1973 pełnił funkcję prorektora University College.
Harrie Massey jest autorem lub współautorem setek publikacji – artykułów i monografii naukowych, traktatów, podręczników akademickich. Do najbardziej znanych i wielokrotnie wznawianych należą m.in. książka wydana po raz pierwszy w roku 1952 – Electronic and Ionic Impact Phenomena – opracowana wspólnie z wieloletnim współpracownikiem i przyjacielem, E.H.S. Burhopem (Eric Henry Stoneley) lub prace, których współautorem był Nevill F. Mott – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z roku 1977 (np. The Theory of Atomic Collisionsz roku 1965). Poza wymienionymi pozycjami wyróżniane są prace (wybór według Notable Names Database, NNDB):
The Upper Atmosphere (1958, współautor: Robert L. F. Boyd),
Basic Laws of Matter (1961, współautor: Arthur Robert Quinton),
Space Physics (1964),
Space Travel and Exploration (1966),
The New Age in Physics (1966),
Negative Ions (1976),
Atomic and Molecular Collisions (1979),
History of British Space Science (1986, współautor: Malcolm Owen Robins).
Wyróżnienia, odznaczenia, upamiętnienie
Harrie Massey był członkiem Royal Society od roku 1940; w latach 1949–1951 i 1959–1960 należał do rady stowarzyszenia, a w latach 1969–1978 był sekretarzem i wiceprezesem. Od roku 1976 był też członkiem korespondentem Australian Academy of Science. Otrzymał:
oraz liczne tytuły honorowe, m.in. LL.DUniversity of Melbourne.
Dla upamiętnienia sir H. Masseya jego imię nadano wykładowemu audytorium w University College. Institute of Physics (UK) i Australian Institute of Physics przyznają co dwa lata międzynarodowe wyróżnienie Harrie Massey Medal and Prize, a University College London – Harrie Massey Prize.
Życie prywatne
Uczestnicząc w roku 1926 w kongresie organizowanym przez Australasian Association for the Advancement of Science w Perth Harrie Massey poznał swoją przyszłą żonę, nauczycielkę Jessicę Elizę Bruce. Ich ślub odbył się w Perth dnia 11 stycznia 1928 roku. Mieli jedną córkę.
Przypisy
↑ abcdJ.W. (Bill) Fox: Massey (1950–75). From Landner to Massey. A history of physics, space science and astronomy at University College London 1826 to 1975 . www.phys.ucl.ac.uk. . (ang.).